CHRISTOPHE MAILLEUX
DE OOGST VAN DE LEUGEN
VERHAAL:
Ergens in een niet nader genoemd voormalig Oostblokland woont een verpleegster in armoedige omstandigheden samen met een aantal patiënten met een mentale aandoening. Door de oorlog hebben zij hun tehuis moeten ontvluchten en hebben na lang rondzwerven onderdak gevonden in een vervallen gebouw, veraf van het strijdtoneel.
Haar enige doel bestaat er in het leven van de patiënten zo aangenaam mogelijk te maken, hen te vrijwaren van het oorlogsgeweld en hen te voorzien in de basisbehoeften. Met de hulp van een boer uit de omgeving, die hen af en toe wat te eten brengt, tracht ze de oorlogsperiode te overbruggen…
TIJDSTIP:
Juli
PERSONAGES:
– Alberta ♀ (“de door adel schitterende”) Verpleegster, groots door haar belangeloze inzet.
– Bertok ♂ (“heldere raaf”) De schijnbaar domme, maar doordachte. Analytisch, controlerend. Autistische trekjes. Maakt grimassen.
– Boleslaus ♂ (“verdrietig”) Sloom, negatief, hypochondrische persoonlijkheid, moedeloos.
– Flutura ♀ (“vlinder”) Nymfomane, ongeduldig, koket
– Igna ♀ (“vurige”) Temperamentvol, ups en downs, plotse uitbarstingen, vergeetachtig. Loopt met een ritsje in de hand, dat ze dwangmatig open en dicht doet.
– Luben ♂ (“liefde”) De geweldloze, stottert. Optimist. Lief en zorgzaam. Tenger gebouwd.
– Boyka ♂ (“om bang van te zijn”) Boer, opportunist, stevig gebouwd type.
– Agent(e)
DECOR:
Een schraal, sober interieur rijkelijk opgefrist met kosteloze zelfgemaakte decoratie, zoals gedroogde bloemen, vlechtwerk, zwartwittekeningen, etc… Een tafel met velerlei stoelen en andere zitelementen. In de hoek links achteraan een oude zetel.
Linkerzijde: één deur richting keuken/voordeur
Rechterzijde: een deur naar de mannenslaapkamer
Achterzijde: links een deur naar de vrouwenslaapkamer, rechts uitgang tuin, daartussen een raam met zicht naar buiten, achterkant.
INDELING:
Twee bedrijven met een tussentijd van enkele dagen.
TOELICHTING:
De inspiratie voor dit stuk vond ik bij het krantenartikel “Vergeten Dwazen” dat op 24 januari 2004 in o.a. De Morgen verscheen. Dit diepmenselijke verhaal, dat zich afspeelt op het kruispunt van werkelijkheid en fantasie, is me altijd blijven achtervolgen en heeft me ertoe aangezet er een eigen invulling aan te geven. Dit leidde tot “De oogst van de leugen”, een afgeleide van de feiten, met een aparte invalshoek op oorlog en vluchtelingen.
“De oogst van de leugen” is een dynamisch toneelspel waarin kwetsbare mensen op zoek zijn naar houvast. Hun houdingen zijn soms komisch, soms tragisch, maar altijd oprecht. De karakters zijn mooi uitgediept en tegelijk nog ruim creatief invulbaar. Hun individuele projecties en visies schetsen een apart beeld van de kleine mens in de grote, ongrijpbare wereld.
Betreffende de regie zou ik willen suggereren niet te streven naar “overmaat” (richting komedie, het stotteren van Luben bvb.) maar de oprechtheid van de karakters te capteren in authenticiteit.
